Υπηρεσίες2

Παθήσεις θυρεοειδούς αδένα

Ο Θυρεοειδής αδένας είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται στη βάση του τραχήλου, μπροστά από την τραχεία και έχει σχήμα πεταλούδας. Αποτελείται από 2 λοβούς (δεξιό και αριστερό) που συνδέονται με τον ισθμό και ενίοτε υπάρχει και ένας ακόμα λοβός που ονομάζεται πυραμοειδής. Οι κύριες ορμόνες που παράγονται από τον θυρεοειδή αδενα είναι η θυροξίνη (τ4) και η τριιωδοθυρονίνη (Τ3) που εχουν πολλαπλές δράσεις στη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Η υπολειτουργία του (υποθυρεοειδισμός) προκαλεί έντονα συμπτώματα κόπωσης και αδυναμίας, δυσκοιλιότητα, ξηρότητα δέρματος, τριχόπτωση, αύξηση βάρους κ.α. Η υπερλειτουργία του θυρεοειδούς (υπερθυρεοειδισμός) αντίθετα προκαλεί απώλεια βάρους, έντονες ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, άγχος και ευερεθιστότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις οφθαλμοπάθεια που στην ακραία της μορφή εκδηλώνεται με εξόφθαλμο. Ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να εμφανίσει όζους , οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι καλοήθεις στα πλαίσια
οζώδους υπερπλασίας του αδένα . Όμως, πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι ειναι πολύ σημαντικό να ελέγχονται και να παρακολουθούνται από Ειδικο Ενδοκρινολόγο, καθώς σε ένα ποσοστό 5-10 % μπορεί να υποκρύπτουν καρκίνο θυρεοειδούς.

Σακχαρώδης διαβήτης

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια σοβαρή συστηματική νόσος που οφείλεται σε διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων (της γλυκόζης που προέρχεται από τις τροφές που τρώμε) και εκδηλώνεται με αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Αυτή η αύξηση ενοχοποιείται για βλάβες των μικρών (νεφρά, οφθαλμοί, νεύρα) και των μεγάλων αγγείων (καρδιάς, εγκεφάλου, ποδιών) του ανθρώπινου σώματος. Η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει ότι ο σωστός εξατομικευμένος έλεγχος του σακχάρου, διατηρεί την ύγεια του οργανισμού μας και προφυλάσσει από θρομβώσεις. Ο πιο συνηθισμένος τύπος διαβήτη είναι ο τύπου 2 , στον οποίο υπάρχει αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης, καθώς και διαταραχή στην έκκρισή της. Συνήθως επηρεάζει τους ενήλικες , αλλά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια λόγω της αυξανόμενης επίπτωσης της παιδικής παχυσαρκίας συναντάται όλο και πιο συχνά στα παιδιά. Ο κατεξοχήν τύπος διαβήτη που παρουσιάζεται στην παιδική ηλικία είναι ο διαβήτης τύπου 1, που οφείλεται σε αυτοάνοση συνηθέστερα καταστροφή των β κυττάρων του παγκρέατος και στον οποίο υπάρχει έλλειψη ινσουλίνης. Σε ένα μικρό ποσοστό συναντώνται μονογονιδιακοί τύποι διαβήτη, οφειλόμενοι σε διαταραχή συγκεκριμένου γονιδίου (MODY).

Παχυσαρκία

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, που χαρακτηρίζεται από κακής ποιότητας διατροφή και καθιστική εργασία, έχει δυστυχώς οδηγήσει σε πολύ σημαντική αύξηση της επίπτωσης της παχυσαρκίας σε ενηλίκους και ακόμη και σε παιδιά. Η αύξηση του σωματικού λίπους και περισσότερο του κοιλιακού λίπους, έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με αυξημένη επίπτωση αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, στεφανιαίας νόσου και καρδιαγγειακού θανάτου. Η παχυσαρκία οδηγεί σε ανάπτυξη μεταβολικού συνδρόμου , αύξηση της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων καθώς και αύξηση του σακχάρου του αίματος ή και εκδήλωση Σακχαρώδους Διαβήτη. Η σωστή διατροφή και η τακτική άσκηση είναι τα κυριότερα όπλα που έχουμε στα χέρια μας να καταπολεμήσουμε αυτήν την σοβαρή νόσο που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Τα τελευταία χρόνια έχουν εγκριθεί φαρμακευτικοί παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή μας να χάσει βάρος, ενώ σε κάποιες πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί και βαριατρικό χειρουργείο.

Δυσλιπιδαιμία

Η δυσλιπιδαιμία είναι η παθολογική διαταραχή των λιπιδίων στο αίμα. Τα λιπίδια αποτελούνται από τα τριγλυκερίδια, τα οποία είναι η μορφή με την οποία τα λιπίδια αποθηκεύονται στο λιπώδη ιστό και χρησιμεύουν ως “καύσιμο”. Η δυσλιπιδαιμία μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η οικογενής υπερχοληστερολαιμία, η χυλομικροναιμία, η μεικτή υπερλιπιδαιμία, η οικογενής υπερτριγλυκεριδαιμία και η οικογενής μείωση της HDL.

Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται διαταραχές του μεταβολισμού των λιπιδίων που οφείλονται σε άλλα νοσήματα ή φάρμακα, όπως παχυσαρκία, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και σακχαρώδης διαβήτης.

Διαβήτης Κύησης

Ο Διαβήτης Εγκυμοσύνης αποτελεί μια μεταβολική διαταραχή, η οποία προκαλείται από τη επίδραση των ορμονών που παράγει ο πλακούντας στην λειτουργεία της ινσουλίνης της εγκύου. Αποτελεί λοιπόν επιπλοκή της κύησης και παρουσιάζεται συχνότερα σε γυναίκες αυξημένου σωματικού βάρους, μεγαλύτερης ηλικίας και σε περιπτώσεις οικογενειακού ιστορικού Σακχαρώδους Διαβήτη. Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται μετά την 26 η εβδομάδα εγκυμοσύνης και για το λόγο αυτό συστήνεται κάθε έγκυος να κάνει καμπύλη σακχάρου μεταξύ 26 ης και 28 ης εβδομάδας κύησης. Συνδέεται με αυξημένο εμβρυικό σωματικό βάρος (μακροσωμία), μεγαλύτερη επίπτωση προεκλαμψίας, πρόωρου τοκετού καθώς και παχυσαρκίας και σακχαρώδους διαβήτη στην ενήλικη ζωή του εμβρύου. Αντιμετωπίζεται ως επι το πλείστον με διατροφικό χειρισμό μείωσης των υδατανθράκων αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις χορηγείται και ινσουλίνη.

Παθήσεις παραθυρεοειδών αδένων

Οι παραθυρεοειδείς είναι τέσσερις αδένες που βρίσκονται στον τράχηλο , όπισθεν του θυρεοειδούς αδένα και ρυθμίζουν τον μεταβολισμό του ασβεστίου. Η υπερλειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων (υπερπαραθυρεοειδισμός) συνήθως οφείλεται σε ύπαρξη μονήρους αδενώματος η σπανιότερα σε υπερπλασία των αδένων, με κυριότερη έκφραση την αύξηση του ασβεστίου στο αίμα και στα ούρα. Οι κλινικές συνέπειες του υπερπαραθυρεοειδισμού είναι κόπωση και αδυναμία, νεφρολιθίαση με συχνούς κολικούς, δημιουργία ελκών στο στομάχι, αρρυθμιες , οστεοπόρωση κ.α.
Η υπολειτουργια τους (υποπαραθυρεοειδισμός) έχει σαν αποτέλεσμα μειωμένα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα, που μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκούς και οστικούς πόνους και σε καρδιακές αρρυθμίες σε σοβαρότερες περιπτώσεις. Συχνότερα παρουσιάζεται μετά από κάποια επέμβαση στον τράχηλο (πχ ολική θυρεοειδεκτομή) αλλά και άλλοι παράγοντες, γενετικοί η επίκτητοι, όπως προηγηθείσα ακτινοβολία, έχουν ενοχοποιηθεί.

Οστεοπόρωση

Οστεοπόρωση είναι ενα νόσημα  που χαρακτηρίζεται από μειωμένη οστική αντοχή, που οφείλεται σε μείωση της οστικής πυκνότητας και διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής των οστών, με αποτέλεσμα αυξημένη ευθραυστότητα και  αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων.

Η οστεοπόρωση είναι ένα συχνό νόσημα με τεράστιες κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις. Περίπου 1 στις 3 γυναίκες ηλικίας άνω των 50 ετών και 1 στους 5 άνδρες θα πάθουν ένα οστεοπορωτικό κάταγμα.

Τα οστεοπορωτικά  κάταγμα αποτελούν παγκοσμίως τη δεύτερη αιτία σωματικής ανικανότητας και θνητότητας.

Παθήσεις Επινεφριδίων

Τα επινεφρίδια, είναι δύο μικροί ενδοκρινείς αδένες που εντοπίζονται ακριβώς πάνω από τους νεφρούς. Παρά το πολύ μικρό μέγεθός τους, παράγουν πολύ σημαντικές ορμόνες  που είναι απαραίτητες για τη ζωή, όπως η κορτιζόλη, η αλδοστερόνη, η αδρεναλίνη και ανδρογόνα. Οι ορμόνες αυτές καθορίζουν την απάντηση του οργανισμού στο στρες, σωματικό από οποιαδήποτε ασθένεια ή ψυχολογικό, αλλά και ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση, τον μεταβολισμό και πολλές άλλες λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος.

Yπόφυση

Η υπόφυση είναι ένας μεγάλης σημασίας ενδοκρινής αδένας, που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου, πίσω από τη μύτη και στο ύψος των ματιών, σε μία περιοχή που λέγεται τουρκικό εφίππιο (εφίππιο = σέλλα αλόγου). Η περιοχή αυτή βρίσκεται κάτω από τα οπτικά νεύρα, πράγμα που εξηγεί τις οπτικές διαταραχές που εμφανίζονται σε ορισμένους ασθενείς με αδένωμα υπόφυσης. Ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός στην λειτουργία του οργανισμού καθώς αποτελείται από διαφορετικές ομάδες κυττάρων που παράγουν ορμόνες, όπως η προλακτίνη, η αυξητική ορμόνη, οι γοναδοτροπίνες κά.