Οι παραθυρεοειδείς είναι τέσσερις αδένες που βρίσκονται στον τράχηλο , όπισθεν του θυρεοειδούς αδένα και ρυθμίζουν τον μεταβολισμό του ασβεστίου. Η υπερλειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων (υπερπαραθυρεοειδισμός) συνήθως οφείλεται σε ύπαρξη μονήρους αδενώματος η σπανιότερα σε υπερπλασία των αδένων, με κυριότερη έκφραση την αύξηση του ασβεστίου στο αίμα και στα ούρα. Οι κλινικές συνέπειες του υπερπαραθυρεοειδισμού είναι κόπωση και αδυναμία, νεφρολιθίαση με συχνούς κολικούς, δημιουργία ελκών στο στομάχι, αρρυθμιες , οστεοπόρωση κ.α.
Η υπολειτουργια τους (υποπαραθυρεοειδισμός) έχει σαν αποτέλεσμα μειωμένα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα, που μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκούς και οστικούς πόνους και σε καρδιακές αρρυθμίες σε σοβαρότερες περιπτώσεις. Συχνότερα παρουσιάζεται μετά από κάποια επέμβαση στον τράχηλο (πχ ολική θυρεοειδεκτομή) αλλά και άλλοι παράγοντες, γενετικοί η επίκτητοι, όπως προηγηθείσα ακτινοβολία, έχουν ενοχοποιηθεί.